Ristić se oglasio povodom Reda Malteških vitezova: Ponosan što nastavljam tradiciju čovjekoljublja i humanitarnog rada
- Izuzetna mi je čast što sam dobio ponudu da preuzmem ambasadorsku funkciju u BiH Malteških vitezova ili Vitezova hospitalaca koji su se još prije 1.000 godina starali o siromašnima i bolesnima. Nažalost, uvijek u prvi plan izađu „poluvijesti“ i različite spekulacije, a ono što je istina jeste da sam u redu Malteških vitezova dugi niz godina i da sam ponosan što slijedim tradiciju ruskih careva, dinastije Karađorđevića i svih onih koji se i danas zalažu za medicinsku, socijalnu i humanitarnu pomoć – izjavio je Slavenko Ristić.
Ristić je pojasnio da je od Republičke komisije za utvrđivanje sukoba interesa u organima vlasti RS zatražio mišljenje za preuzimanje ambasadorske funkcije Malteških vitezova u BiH jer je trenutno poslanik u Narodnoj skupštini Republike Srpske.
A kada se govori o Malteškim vitezovima, ne može se zaobići njihova uloga u spasavanju hrišćanskih relikvija, kao i njihova veza sa dinastijom Karađorđevića.
Desna ruka svetog Jovana Krstitelja sigurno je najznačajnija relikvija svih religija jer je jedini biološki dokaz o nastanku jedne religije, a ova značajna relikvija nalazi se u manastiru na Cetinju. Uz nju se u istom manastiru nalazi čestica časnog krsta na kome je Hristos razapet. Relikvije su u vlasništvu Malteških vitezova i date su, posredstvom dinastije Romanovih, porodici Karađorđević na čuvanje.
Kroz dugu istoriju desna ruka svetog Jovana Krstitelja prešla je dug put da bi svoj mir pronašla u Cetinjskom manastiru. Malteški vitezovi su je na Malti čuvali sve do 1799. godine kada je poklanjaju carskoj ruskoj dinastiji Romanov u čijem se posjedu nalazi sve do Boljševičke revolucije, a zatim je u znak zahvalnosti na čuvanje prepuštaju porodici Karađorđević, o čemu je svjedočio i kraljević Tomislav.
- Posle stradanja carske porodice Romanov, desna ruka Svetog Jovana Preteče našla se kod imperatorke Marije Fjodorovne, supruge imperatora Aleksandra Trećeg i majke poslednjeg ruskog cara Nikolaja. Ona je 1919. nekako uspela da izađe iz nove sovjetske države i da preko Krima stigne do Londona, odakle će se uputiti ka stalnom i sigurnom utočištu u Danskoj. Kad je bila na sigurnom, u dogovoru sa mitropolitom Antonijem Hrapavickim, odlučila je da se ova svetinja preda kraljevskoj kući Karađorđevića. Ruku svetog Jovana u Beograd je, krajem dvadesetih godina prošlog veka, donio Bagration Timuras, njen štićenik, i lično je predao mom ocu – zabilježeno je u knjizi “Poslednja ispovest kraljevića Tomislava” autora Ivana Miladinovića.
Tokom bombardovanja kralj Petar II Karađorđević prenosi je u manastir Ostrog gdje ostaje sve do 1952. godine kada je zaplijenila policija i u sefu Udbe provodi naredne decenije. Mitropolit Amfilohije je 1993. godine ove relikvije iznio pred javnost i od tada se nalaze u Cetinjskom manastiru.
Karađorđevići i red Malteških vitezova
Vrijedne relikvije, čija je procjena da bi samo njihovo čuvanje koštalo više od 100 milijardi dolara kada bi bile poslane na izložbu u inostranstvo, nisu slučajno na čuvanje ustupljene porodici Karađorđević. Mnogi Karađorđevići bili su dio ovog reda, a zdanje Palazzo Sapienti, u kome se nalazi sjedište Malteških vitezova na Malti 1964. godine kupio je poslednji jugoslovenski kralj Petar II Karađorđević i poklonio ga ovom redu.
– Ruski car Pavle bio je, nakon progona vitezova od strane Napoleona, prvi pravoslavni veliki majstor Malteškog reda. Iako pravoslavac, i pritom porodičan čovek, dobio je odobrenje pape da postane prvi čovek jednog važnog monaškog reda. Danas malteški vitezovi primaju u svoje redove sve hrišćane, ali su u Americi, na primer, snažniji redovi koje su osnovali pravoslavci, među njima i kralj Petar II i njegov brat Andrej. Inače, slogan Malteškog reda glasi „Odbrana vere i pomoć siromašnima“. Oni su u jedanaestom veku i osnovani kao hospitalci, bolničari koji vode računa o bolesnim i ranjenim krstašima. Svuda u svetu su veoma poštovani i članovi su Ujedinjenih nacija – rekao je pisac Vanja Bulić.
Da i danas postoji veliko prijateljstvo Malteških vitezova potvrđuje činjenica da je 2013. godine u Skupštini Srbije osnovan poseban odbor za saradnju s Malteškim vitezovima, a pokojni patrijarh Irinej odlikovao je ambasadora Malteških vitezova u Srbiji Di Luku ordenom cara Konstantina u znak zahvalnosti za humanitarne akcije.
Ristić je pojasnio da je od Republičke komisije za utvrđivanje sukoba interesa u organima vlasti RS zatražio mišljenje za preuzimanje ambasadorske funkcije Malteških vitezova u BiH jer je trenutno poslanik u Narodnoj skupštini Republike Srpske.
A kada se govori o Malteškim vitezovima, ne može se zaobići njihova uloga u spasavanju hrišćanskih relikvija, kao i njihova veza sa dinastijom Karađorđevića.
Desna ruka svetog Jovana Krstitelja sigurno je najznačajnija relikvija svih religija jer je jedini biološki dokaz o nastanku jedne religije, a ova značajna relikvija nalazi se u manastiru na Cetinju. Uz nju se u istom manastiru nalazi čestica časnog krsta na kome je Hristos razapet. Relikvije su u vlasništvu Malteških vitezova i date su, posredstvom dinastije Romanovih, porodici Karađorđević na čuvanje.
Kroz dugu istoriju desna ruka svetog Jovana Krstitelja prešla je dug put da bi svoj mir pronašla u Cetinjskom manastiru. Malteški vitezovi su je na Malti čuvali sve do 1799. godine kada je poklanjaju carskoj ruskoj dinastiji Romanov u čijem se posjedu nalazi sve do Boljševičke revolucije, a zatim je u znak zahvalnosti na čuvanje prepuštaju porodici Karađorđević, o čemu je svjedočio i kraljević Tomislav.
- Posle stradanja carske porodice Romanov, desna ruka Svetog Jovana Preteče našla se kod imperatorke Marije Fjodorovne, supruge imperatora Aleksandra Trećeg i majke poslednjeg ruskog cara Nikolaja. Ona je 1919. nekako uspela da izađe iz nove sovjetske države i da preko Krima stigne do Londona, odakle će se uputiti ka stalnom i sigurnom utočištu u Danskoj. Kad je bila na sigurnom, u dogovoru sa mitropolitom Antonijem Hrapavickim, odlučila je da se ova svetinja preda kraljevskoj kući Karađorđevića. Ruku svetog Jovana u Beograd je, krajem dvadesetih godina prošlog veka, donio Bagration Timuras, njen štićenik, i lično je predao mom ocu – zabilježeno je u knjizi “Poslednja ispovest kraljevića Tomislava” autora Ivana Miladinovića.
Tokom bombardovanja kralj Petar II Karađorđević prenosi je u manastir Ostrog gdje ostaje sve do 1952. godine kada je zaplijenila policija i u sefu Udbe provodi naredne decenije. Mitropolit Amfilohije je 1993. godine ove relikvije iznio pred javnost i od tada se nalaze u Cetinjskom manastiru.
Karađorđevići i red Malteških vitezova
Vrijedne relikvije, čija je procjena da bi samo njihovo čuvanje koštalo više od 100 milijardi dolara kada bi bile poslane na izložbu u inostranstvo, nisu slučajno na čuvanje ustupljene porodici Karađorđević. Mnogi Karađorđevići bili su dio ovog reda, a zdanje Palazzo Sapienti, u kome se nalazi sjedište Malteških vitezova na Malti 1964. godine kupio je poslednji jugoslovenski kralj Petar II Karađorđević i poklonio ga ovom redu.
– Ruski car Pavle bio je, nakon progona vitezova od strane Napoleona, prvi pravoslavni veliki majstor Malteškog reda. Iako pravoslavac, i pritom porodičan čovek, dobio je odobrenje pape da postane prvi čovek jednog važnog monaškog reda. Danas malteški vitezovi primaju u svoje redove sve hrišćane, ali su u Americi, na primer, snažniji redovi koje su osnovali pravoslavci, među njima i kralj Petar II i njegov brat Andrej. Inače, slogan Malteškog reda glasi „Odbrana vere i pomoć siromašnima“. Oni su u jedanaestom veku i osnovani kao hospitalci, bolničari koji vode računa o bolesnim i ranjenim krstašima. Svuda u svetu su veoma poštovani i članovi su Ujedinjenih nacija – rekao je pisac Vanja Bulić.
Da i danas postoji veliko prijateljstvo Malteških vitezova potvrđuje činjenica da je 2013. godine u Skupštini Srbije osnovan poseban odbor za saradnju s Malteškim vitezovima, a pokojni patrijarh Irinej odlikovao je ambasadora Malteških vitezova u Srbiji Di Luku ordenom cara Konstantina u znak zahvalnosti za humanitarne akcije.
