Portal posvećujem pokojnom ocu - mojoj zvijezdi vodilji 

Portal www.zoricakusmuk.info posvećujem mom pokojnom ocu Vlastimiru Kusmuku, pukovniku policije, odlikovanom Ordenom Karađorđeve zvijezde Republike Srspke i Ordenom za hrabrost i medaljom rada nekadašnje SFRJ.  Portal će da ima posebnu rubriku posvećenu njemu.  

Zašto želim da vam kažem nešto o njemu!? 

Da biste shvatili mene i moj rad, naročito mene, kao novinara, morate znati nešto i o mom jedinom autoritetu, od koga sam vaspitana i učena. To je moj otac, koji nikada nije podržavao  kriminal i korupciju. I ja sam se tokom 20-godišnje karijere novinara, borila, kao novinar istraživač, da otkrijem kriminal, korupciju i malverzacije bilo koje vrste, nekada i prije policije i tužilaštva.

Nikada nisam bila član nijedne političke partije, ali, naravno, da imam prijatelje koji su članovi nekih stranaka. To ne znači da su loši ljudi!  Svako bira svoj put, a  ja ću ostati na svom  - poštenom - na kakvom je bio i moj otac. A to znači biti nepotkupljiv!.

Na žalost, mnogi “današnji” političari koji pričaju o Srpskoj  ne znaju ni ko su bili osnivači Republike Srpske, ni osnivači MUP-a RS. Koliko golgote su porodice /tih osnivača i saboraca/, između ostalog,  prošle i zbog haških istražioca! Zašto, jer su bili tada tu gdje jesu i borili se da imamo danas RS.

Novopečeni političari, naročito ovi mladi, o tome vrlo malo znaju  ili ne znaju ništa, ali se zato mnogi od njih diče Srpskom!

Vlastimir Kusmuk bio je jedan od osnivača Službe javne bezbjednosti MUP-a RS i prvi rukovodilac Resora javne bezbjednosti MUP-a Srpske. 

Prije odbrambeno-otadžbinskog rata bio je načelnik Opštinskog  sekretarijata unutrašnjih poslova  /OSUP/ u Zenici i I  komandant  Združenog odreda milicije RSUP-a Socijalističke Republike BiH.

S ponosom mogu da kažem  da je moj otac bio jedan od onih koji su se borili za Srpsku. Bio je pošten i čestit i u vrijeme  nekadašnje Jugoslavije, kada se nije napredovalo kao danas.

Tada se znao put, stepenik po stepenik, i tako je i on, časnim i poštenim radom protiv kriminala i devijacija /negativnosti u društvu/,   napredovao u karijeri. Otišao je sa Romanije “trbuhom za kruhom” u Zenicu, gdje je profesionalnu karijeru započeo kao policajac. Nakon školovanja,  radio je kao inspektor, operativac, te napredovao  do mjesta načelnika policije  u Zenici, gdje se uspješno borio protiv kriminala i svih oblika kriminogenog ponašanja.

Iako je imao pozive iz SSUP-a tadašnje SFRJ u Beograd nije želio da ide.  Prešao je u Sarajevo, bliže svojoj Romaniji, radio u RSUP SR BiH, gdje je, između ostalog, bio i komadant Odreda specijalne policije MUP-a tadašnje BiH. 

Penzionisali su ga pred rat, ali se ponovo aktivirao kako bi dao doprinos za RS. I borio se pošteno i časno za svoj narod, ali nijednom nije ugrozio pripadnike drugih nacija. Nije me ni učio da cijenim ljude po nacionalnoj i vjerskoj pripadnosti, nego po tome ko je kakav čovjek. / o tome govori i njegova sahrana i broj ljudi koji su prisustvovali istoj/

Sada možete da sagledate na koga sam i uvijek ću ostati na tom kursu pravde, poštenja i istine, upravo na onom putu na kakvom je bio moj otac, slava mu i milost i da ga anđeli čuvaju!.

 
Bog je bio milostiv da otac premine u sedmici za koju kažu da je određena za “pravedne”. Nije odlazio često u crkvu, ali je uvijek govorio “neka mi Bog sudi i odredi samo onako kako sam zaslužio”.

Bio je možda jedini čovjek kojeg je Radovan Karadžić zvao “munja nebeska “. Bio je autoritet u MUP-u, a užoj i široj porodici ostavio je prijateljstva koja traju i poštuju se već  30-40 godina.

Kao što reče najveći srpski besjednik i blagoslov, najveći srpski pisac i mislilac Sveti vladika Nikolaj Velimirović, “najbolji sinovi jednoga naroda služe za uzore svome narodu. Ali oni nisu samo uzori, oni su branioci svoga naroda. Ali oni nisu samo branioci, oni su i tužioci svoga vremena”.